به طور کلی، تورنیکت به هر وسیله ای که استفاده از آن، باعث کاهش یا قطع شدن جریان خون بشود، گفته میشود که میتواند یک تکه پارچه یا طناب بسته شده بالای زخم جهت کاهش خون ریزی باشد یا یک تورنیکت دیجیتال در اتاق عمل ها.
از تورنیکه میتوان در انواع عمل ها جراحی، مثل جراحی های ارتوپدی یا پلاستیک استفاده کرد. در محیط جراحی، از تورنیکه برای انسداد جریان خون شریانی استفاده میشود تا جریان خون قطع شده و زمینه برای انجام یک جراحی نسبتا بدون خون انجام شود و در نتیجه از دست دادن خون بیمار به حداقل برسد.

انواع تورنیکت

1- تورنیکت مکانیکی/رگ بند/گارو:

برای پر خون کردن ورید های سطحی اندام فوقانی به جهت راحت تر کردن خونگیری از گارو بهره میبرند. همچنین در شرایط اورژانسی، از تورنیکه برای توقف خونریزی زیاد استفاده میشود تا قبل از اینکه بیمار تمام خون خود را از دست بدهد، بتواند تحت درمان قرار بگیرد. در توان بخشی از تورنیکه برای محدود کردن جریان خون برای مدتی کوتاه طی فشاری ثابت و امن استفاده میشود. این کار در حین ورزش های کم شدت برای افزایش قدرت و اندازه ی ماهیچه ها استفاده میشود.

2- تورنیکت دیجیتالی جراحی:

2-1 تورنیکت بادی یا پنوماتیک:

این نوع تورنیکه با استفاده از گاز متراکم کاف را باد کرده و منجر به انسداد یا محدود کردن جریان خون میشود. با استفاده از پیچ تنظیم میزان هوای درون کاف، میتوان فشاری که توسط کاف بر اندام بیمار اعمال میشود را کنترل کرد. این فشار معمولا توسط یک پمپ الکترونیکی یا یک منبع مرکزی هوای فشرده تامین میشود. اجزای تورنیکه های بادی عبارتند از:

· کاف (بادکنک)
· منبع گاز فشرده شده
. صفحه نمایش نشان دهنده ی فشار
· تنظیم کننده ی فشار
· لوله ی (تیوب) اتصال

2-2 تورنیکت غیر بادی:

معمولا از پلاستیک یا پارچه ی کشی درست میشوند که امروز به خاطر پیشرفت تکنولوژی در ساخت تورنیکه ها، استفاده از آن ها محدود شده است.